sin  sin  [CO]

  1. prep., av. par segnâ un limit di timp, di lûc o di cuantitâtal à spietât sin cumò (Meni Ucel, Cjaçadôrs); jarin rivâts sin sota Udin (Ranieri Mario Cossâr, Il singar gurissan)
    Sin. fintine , infintine , insin , insintine , sintinemai , sintremai , fintremai , infin , fin4
  2. av. par infuartî une afermazionla vedeve a fâ ogni sfuarç par no dâ fûr un sclop da ridi; e jere deventade rosse rosse, e i lagrimavin sin i voi (Giovanni Gortani, Sot consei di vuere)
    Sin. insin , adiriture , fintremai , infin , fin4
Proverbis:
  • o sin ducj abii a falâ
  • o sin ducj di cjar
  • o sin ducj mortâi