sin
sin
[CO]
-
prep., av.
par segnâ un limit di timp, di lûc o di cuantitât:
al à spietât sin cumò (Meni Ucel, Cjaçadôrs);
jarin rivâts sin sota Udin (Ranieri Mario Cossâr, Il singar gurissan)
Sin. fintine
, infintine
, insin
, insintine
, sintinemai
, sintremai
, fintremai
, infin
, fin4
-
av.
par infuartî une afermazion:
la vedeve a fâ ogni sfuarç par no dâ fûr un sclop da ridi; e jere deventade rosse rosse, e i lagrimavin sin i voi (Giovanni Gortani, Sot consei di vuere)
Sin. insin
, adiriture
, fintremai
, infin
, fin4
Proverbis:
- o sin ducj abii a falâ
- o sin ducj di cjar
- o sin ducj mortâi