adiriture  /-ù-/  a|di|ri|tu|re  [FO]

  1. av. al rimarcje il caratar straordenari di une persone, robe, cundizion, situazion e v.i.processions fatis tor ator di cualchi mont sante adiriture in zenoglon (Antoni Beline, Sant Jacum, là che al finìs il mont); Faidut e Zanet a rivarin a organizâ i contadins e Faidut adiriture al deventà cjapitani imperiâl di Gurize e Gradiscje (Francesc Placerean, Cuintristorie dal Friûl dal 1866 fint in dì di vuê)
    Sin. fintremai , fin4
    Var. adireture , adreture