scomâ  sco|mâ  [CO, TS]

  1. v.tr. agr. fâ colâ coculis, cjastinis o altris pomis batint cun bastons o piertiis
    Sin. bati , davoni
    1. (fig.) bati o scjassâ plantis ancje cence l'intindiment di cjapâ sù lis pomisogni buf di siroc o garbin / el scoma i arbui / fasint purcissions di fueis (Zuan Marie Dal Bas, Misteris dolorôs)
  2. v.tr. agr. bati o tratâ in altre maniere lis fassinis di forment, siale o altris grans su alc di dûr par fâ colâ i grignei cence vuastâ i frosel forment al finive di madurî (faseve la boie), deventant pront par jessi scomât (Sergio De Cecco, A spîs - Lâ a spiulâ)
    Cfr. bati , machinâ
  3. v.tr. (fig.) bati, fâ dams, fâ mâlune sfilade di chês potentis fuarcis armadis che e vevin scomâts i todescs de Afriche fin ca (Alan Brusini, Amîs come prime)
    Sin. sdrondenâ , vuadolâ , bati , drazâ , tamesâ