scomâ
sco|mâ
[CO, TS]
-
v.tr.
agr.
fâ colâ coculis, cjastinis o altris pomis batint cun bastons o piertiis
Sin. bati
, davoni
-
(fig.)
bati o scjassâ plantis ancje cence l'intindiment di cjapâ sù lis pomis:
ogni buf di siroc o garbin / el scoma i arbui / fasint purcissions di fueis (Zuan Marie Dal Bas, Misteris dolorôs)
-
v.tr.
agr.
bati o tratâ in altre maniere lis fassinis di forment, siale o altris grans su alc di dûr par fâ colâ i grignei cence vuastâ i fros:
el forment al finive di madurî (faseve la boie), deventant pront par jessi scomât (Sergio De Cecco, A spîs - Lâ a spiulâ)
Cfr. bati
, machinâ
-
v.tr.
(fig.)
bati, fâ dams, fâ mâl:
une sfilade di chês potentis fuarcis armadis che e vevin scomâts i todescs de Afriche fin ca (Alan Brusini, Amîs come prime)
Sin. sdrondenâ
, vuadolâ
, bati
, drazâ
, tamesâ