repeton
/-òn/
re|pe|ton
[CO]
-
s.m.
salût ossecuiôs fat cuntun inchin profont:
o tiri jù il cjapiel, / come il solit o fâs un repeton (Pieri Çorut, Un viaç fortunât)
-
s.m.
colade improvise, no controlade, ancje sunorose:
al fo chel il moment dal repeton / di Bortul, jù dal jet te canisele (Zaneto Del Puppo, Il judizi universâl)
-
s.m.
sunsûr fuart o confusion:
jù pai crets berlis santissims / e di claps un grant sunsûr. / Si spavente il biât frutat / a sintî chel repeton (Gemma Nodale Chiapolino, Il pastorut di Cuestalte)
Sin. scjas2
, davoi
, cjadaldiaul
, fracàs
, diauleri
, disio
, tananai
Polirematichis e espressions idiomatichis