particolaritât  par|ti|co|la|ri|tât  [AF]

  1. s.f. il jessi particolâr, speciâlinterpretâ la particolaritât des situazions (Adrian Cescje, Viaç aes origjins dal Logos); pre Checo Placerean, rôl di Montenârs, vôs di sapience, buine di reclamâ ancje cun rabiose viamence la particolaritât di Aquilee rispiet a Rome (Angelo Floramo, Cuintristorie dal Nûfcent 1980-1990)
    Sin. singolaritât , specialitât , individualitât
    Var. particularitât
  2. s.f. element, fat particolâr, speciâllis particolaritâts plui preseadis di chescj manuscrits a son lis letaris miniadis in principi de peraule (Pier Carlo Begotti, Letaris a colôrs); il nazionalisim al à volût scancelâ diferencis e particolaritâts che a vevin convivût in pâs par secui (Sandri Carrozzo, La gubane, o ben la fortune di jessi la puarte de Europe orientâl)
    Sin. detai , particolâr , carateristiche , peculiaritât , proprietât