indurâ  in|du|râ  [CO]

  1. v.intr. mantignîsi, ancje cun ustinazion, intune idee, intune posizion, intun compuartament, intune azion e v.i., o ancje dome te esistencelis lidrîs dal nestri vivi, dal nestri operâ, dal nestri indurâ (Dino Virgili, Dilunc il Cuar); lis conturbiis che a indurin tai secui, rivant fintremai tai nestris dîs a buiâ tai orôrs dai maçalizis nazionalistics (Lelo Cjanton, Clausiet)
    Sin. indurâsi , ustinâsi , restâ , resisti , insisti , lâ indenant