tribulât
tri|bu|lât
[CO]
-
p.pass., adi.
viôt tribulâ
-
adi., s.m.
che, cui che al à di sopuartâ dolôrs o almancul di frontâ dificoltâts:
«Simût puedio fâ alc pal me paîs tant tribulât?» (Ugo Pellis, Catinuta);
a Nadâl e Prin dal an ducj a deventin fradis; e dute la int si sint une biele e grande famee, là che ognun al gjolt dal ben di chei altris e al patìs des soferencis dai tribulâts (Riedo Pup, Bastarès fâ Nadâl dut l'an)
Cfr. cruziât
, disgraciât
, tormentât
-
adi.
caraterizât di dolôrs o di dificoltâts:
a forin timps turbits e tribulâts pai nestri paîs (Josef Marchet, Cuintristorie dal Friûl fin sot la Italie)
Cfr. cruziât
, disgraciât
, tormentât