stracuel /-èl/ stra|cuel [CO]
-
s.m.
stuarte fuarte e traumatiche di une articolazion:
Line e inçopede / tune fressure dal teren. E vuiche / par un stracuel di pît (Domeni Zannier, La ancure te Natisse)
Sin. stracuelade , discuinç , stuarte
- a stracuel loc.av.