strabon /-òn/ stra|bon [CO]
-
adi.
(incr.)
une vore bon, viôt bon
:
una taza di vin blanc di chel strabon di ua madurida sui roncs di Fara (Anna Bombig, Midisina di efiet);
otignî risultâts strabogns (Gloria Angeli, Il Strolic furlan pal 2012)
Sin. otim
Cfr. straordenari , ecezionâl