sordin /-ìn/ sor|din [CO]
- adi. che al è fat in maniere di funzionâ cence fâ sunsûr o fasint pôc sunsûr, viôt lime sordine
-
adi.
(fig.)
che al fâs alc parsot, cence fâsi inacuarzi:
[...] cu la impression fastidiose che un nemì misteriôs e sordin al vignive indenant pes sôs venis, profitant de gnot e de sô distrazion (Carlo Sgorlon, Ombris tal infinît)
Cfr. platât , scuindût
- lime sordine loc.s.f.