sforadi
/-à-/
sfo|ra|di
[BF]
-
adi., s.m.
che, cui che al à pôre:
Cemût? tu sês tornât! e Palmegnove? Oh ce sforadi!... (Pieri Corvat, El cuarantevot)
Sin. paurôs
, vîl
, viliac
-
adi., s.m.
che, cui che al à rivuart, timôr, vergogne:
cualchidun al saltà fûr de sô puarte a cjalâ e po si tirà dongje timidut e sforadi a saludâ (Maria Forte, Cjase di Dalban);
a scomençarin cul fâ une vite ritirade e sforadie, ma daspò, viodint che nissun no ur faseve malis graciis, a tacarin a vê fidance e a fâsi cualchi amì (Roberto Ongaro, Il pecjât di Mosè)
Sin. temerôs
, sudizionôs
, vergognôs
, timit