scjadenât  scja|de|nât  [CO]

  1. p.pass., adi. viôt scjadenâ , viôt scjadenâsi
  2. adi., s.m. che, cui che nol à fren, limit, misure, che nol è stratignût o che no si stratenma chei no son soldâts, / ma chei e son demonis scjadenâts (Pieri Corvat, El cuarantevot); finide la bravade, chei scjadenâts, come che a jerin vignûts, cuntun vecjo camion vanzât de vuere, a jerin tornâts vie svintulant une bandierute nere (Pieri Menis, Chei di Muraie)
    Sin. sfrenât , discjadenât , disfrenât
    Cfr. sfolmenât , scalmanât , sfogonât
    1. adi. che al mostre mancjance di limit, misure, moderazionla ultime peraule si pierdè tun taramotâ, tun berlâ scjadenât (Pieri Menis, Sul agâr)