scjadenât
scja|de|nât
[CO]
-
p.pass., adi.
viôt scjadenâ
, viôt scjadenâsi
-
adi., s.m.
che, cui che nol à fren, limit, misure, che nol è stratignût o che no si straten:
ma chei no son soldâts, / ma chei e son demonis scjadenâts (Pieri Corvat, El cuarantevot);
finide la bravade, chei scjadenâts, come che a jerin vignûts, cuntun vecjo camion vanzât de vuere, a jerin tornâts vie svintulant une bandierute nere (Pieri Menis, Chei di Muraie)
Sin. sfrenât
, discjadenât
, disfrenât
Cfr. sfolmenât
, scalmanât
, sfogonât
-
adi.
che al mostre mancjance di limit, misure, moderazion:
la ultime peraule si pierdè tun taramotâ, tun berlâ scjadenât (Pieri Menis, Sul agâr)