scalmanât
scal|ma|nât
[CO]
-
p.pass., adi.
viôt scalmanâ
, viôt scalmanâsi
-
adi., s.m.
che, cui che al è intune cundizion di grande ecitazion o che al fâs alc cun grande ecitazion, passion, cence frens:
le sint a vosâ... o cor su la puarte, e le viôt dute scalmanade che vosave cun Toni (Pieri Somede dai Marcs, Lassait che mi sbrochi!);
i plui scalmanâts si tirarin difûr e a scomençarin a cjantâ come mats (Carlo Sgorlon, Prime di sere);
"Ma ce puedino fâ un cuatri scalmanâts, cence timôr di Diu, cuintri di un Imperi?" (Alviero Negro, Int di masnade)
Sin. scjadenât
, discjadenât
, sfolmenât