scalmanât  scal|ma|nât  [CO]

  1. p.pass., adi. viôt scalmanâ , viôt scalmanâsi
  2. adi., s.m. che, cui che al è intune cundizion di grande ecitazion o che al fâs alc cun grande ecitazion, passion, cence frensle sint a vosâ... o cor su la puarte, e le viôt dute scalmanade che vosave cun Toni (Pieri Somede dai Marcs, Lassait che mi sbrochi!); i plui scalmanâts si tirarin difûr e a scomençarin a cjantâ come mats (Carlo Sgorlon, Prime di sere); "Ma ce puedino fâ un cuatri scalmanâts, cence timôr di Diu, cuintri di un Imperi?" (Alviero Negro, Int di masnade)
    Sin. scjadenât , discjadenât , sfolmenât