salgâr  sal|gâr  [CO, TS]

  1. s.m. bot.com. arbul dal gjenar Salix, in particolâr Salix alba, che pal solit al ven sù dongje da la aghe, cu la scusse zalite o grise rossiteusgnot la lune grande e jere / li dal salgâr come a bevi (Dino Virgili, Cjantis de lune)
    Cfr. salet , vencjâr , vencjon , vedis , sivilotâr , gjatul , cjaliâr , vencei , molec