riunîsi  ri|u|nî|si  [CO]

  1. v.pron.intr. lâ o cjatâsi in plui personis tal stes puest e tal stes momentil Parlament de Patrie si è riunît pe ultime volte tal 1805 (Walter Tomada, Comunitât Linguistiche furlane: 65 Comuns ae prime sentade); la vicinie si riunive sot il tei, in place, par che la int e fevelàs, e discutès e po e decidès (Riedo Pup, I furlans e la partecipazion)
    Sin. racolzisi , dâsi dongje , dâsi adun
  2. v.pron.intr. di plui robis, ancje imateriâls, jessi insiemi, tal stes complès, tal stes contest, te stese situazion e v.i.o vin sintût riunîsi tal cûr lis sensazions de gjite in gondule, des cjantosis in lagune (Arturo Feruglio, Viaç a Vignesie)
    Sin. zontâsi , coincidi