riunî  ri|u|nî  [CO]

  1. v.tr. fâ tornâ a jessi unît, a jessi insiemi:  un manoâl [emigrant in Venezuela], cuntun salari di 9-12 bolivares in dì e cul pericul di cjatâsi cence lavôr par cualchi mês, al fasarès un erôr grues a riunî la sô famee (Francesco Fait, La emigrazion furlane in Venezuela)
    Sin. riunificâ
  2. v.tr. fâ che plui personis si cjatin insiemi:  il Comitât provinciâl pa la Autonomie al à riunît sabide de setemane passade i rapresentants dai partîts (Redazion Patrie dal Friûl, "Il Comitât Esecutîf pa la Autonomie")
    Sin. unî , dâ dongje , dâ adun , tirâ dongje , tirâ adun
    1. fâ che plui elements, materiâi o imateriâi, a sedin insiemi:  il congrès dal R&PS (Régions et Peuples Solidaires), federazion che e riunìs i partîts democratics bretons, bascs, cors, savoiarts e catalans (Fabian Ros, Septimanie, un gnûf non pe Languedoc-Roussillon); la Filologjiche e veve come program ancje chel di ordenâ in forme organiche i tancj slambris culturâi sparniçâts a drete e a çampe e di riunî tal so grim dute la culture furlane (Lucian Verone, Zuan Lurinçon)