poltronâ pol|tro|nâ [CO]
-
v.intr.
stâ cence fâ nuie e cence voie di fâ nuie:
"Cimût la intindiso?" e sberlave "crodiso di stâ li a poltronâ infin al dì dal judizi voaltris, dopo vê mangjât e bevût su lis mês spalis?" (Catarine Percude, Il prin sarasin)
Sin. cincuantâ , oziâ , stâ dibant , durmî , pisulâ