pistrignâ  pis|tri|gnâ  [CO]

  1. v.tr. (ancje ass.) tocjâ o remenâ alc di licuit o pastôs, tacadiç, che al sporcje:  pistrignâ cu la tiare e cu la aghe (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve); Menut al pistrigne te sô scudiele dal lat (Maria Forte, Sul cjar di Pauli Gurin)
    Sin. pastrocjâ , tafagnâ , slapagnâ
  2. v.tr. (ancje ass.) sporcjâ cun alc di licuit o pastôs o tacadiç
    Sin. pastrocjâ , tafagnâ , impacjucâ , poçolâ , imblacjâ , slapagnâ