pacjade
/-cjà-/
pa|cja|de
[CO]
-
s.f.
sun fat scjocant la lenghe o i lavris:
"Ce disevio?... ah, eco...". Al da cuatri pacjadis "Mê fie... mê fie? Ca bisugne intindisi..." (Anute Fabris, Trapulis)
-
s.f.
mangjade bondante:
a faserin une pacjade di chês, cui mil fîs, lis brûts e i nevôts tor de taule (Meni Ucel, Gnocis di aur);
a àn invidât dute la companie a fâ une pacjade ta un ristorant pôc lontan di chenti (Marisa Gregoris, Colpe des feminis)
Sin. pacassade
, pacjocade
Cfr. baracade
, fraie
, fraiade
, barache