misture  /-ù-/  mis|tu|re  [AF]

  1. s.f. complès formât di elements diferents, che a puedin jessi sedi materiâi che imateriâi, che a stan insiemiil gas iluminant, une misture cun plui dal 80% di idrogjen e metan (Lorenzo Marcolini, La invenzion dal vueit inte lampadine di Turo Malignani. Storie, gnovis ipotesis e atualitât); e navigave cence rompisi masse in chê miserie sbaldide, in chê misture di ben e di mâl (Maria Forte, La cjase dal Murat)
    Sin. cumbinazion , messedance , miscliç
    Cfr. misturot , miscliçot , messedot , mismàs