Dizionari de Lenghe Furlane

lâ pe sô strade    [CO]

1. loc.v. partî, slontanâsi, ancje in esortazions o comants:  crodint che al fos vignût un altri puar a cirî la caritât, al vosà par di dentri: "Lait, lait pe vuestre strade! O vevi sîs solt sot di me […]. Ju ai za dâts vie ducj […]" (Luigi Gortani, Meni Fari); une dì che al veve cjatât il coragjo di saludâle, si jere voltade come une lipare «Va pe tô strade!» i veve dit… (Maria Forte, La tiere di Lansing)
   Sin. lâ vie
2. loc.v. lâ ator cence un fin che al ven determinât:  al stave cussì lant pe sô strade, cuant che no ti viôt rivâ al dret denant di lui, nancje fâlu a pueste, Ermes Schumann cu la sô femine (Fabian Ros, Eivissa mon amour)
   Sin. lâ pai siei fats
3. loc.v. fâ un percors usuâl, naturâl:  lis stelis van cidinis pe sô strade (Zuan Lurinçon, Min); lassât a man drete il cjascjel di Fontanebuine, si cjatave di front il Roncat e, jù jù insom, il Cormôr che al leve pe sô strade (Alan Brusini, None Santine tal bosc dal Mantiche)
   
   1. sucedi o compuartâsi daûr dal ordin normâl
      Sin. lâ pal so viers
4. loc.v. cjapâ un indreçament, un compuartament, fâ alc in maniere proprie, individualizade o ancje egoistiche:  la soluzion gjacobine di "tirâ" la cuarde al massim, di lâ pe nestre strade cence cjalâ chei altris, e podeve jessi une soluzion buine (Gianfranco D'Aronco, Marchet, la Patrie e i furlans); tu puedis lamentâti, vaî, clamâ, berghelâ, e ducj a van pe lôr strade (Riedo Pup, Pre Leandro Plenizio)

Components:

• lâ v.intr., s.m.sing.
• strade s.f.