intardivâ  in|tar|di|vâ  [CO]

  1. v.intr. spietâ prime di fâ alc o stâ plui timp di ce che al jere previodût o di ce che al coventarès par fâ alcma provarìn di piês / se ancjemò si intardive a fâ vendete (Pieri Çorut, Il lôf di Luncjamp)
    Sin. intardâ , ritardâ , tardivâ , intardâsi , intardivâsi , tardivâsi
    Var. intarzivâ