intardivâ
in|tar|di|vâ
[CO]
-
v.intr.
spietâ prime di fâ alc o stâ plui timp di ce che al jere previodût o di ce che al coventarès par fâ alc:
ma provarìn di piês / se ancjemò si intardive a fâ vendete (Pieri Çorut, Il lôf di Luncjamp)
Sin. intardâ
, ritardâ
, tardivâ
, intardâsi
, intardivâsi
, tardivâsi
Var. intarzivâ