fatôr2  fa|tôr  [FO]

  1. s.m. element che al prodûs un efiet, un risultâtl'acet pai dispatriâts, la pussibilitât di cjatâ un lavôr che al rindès, lis someancis linguistichis e la pussibilitât di cjapâ la citadinance a son stâts fatôrs che a àn facilitât i procès di integrazion (Matteo Ermacora, La emigrazion furlane in France 1820-1970); i chilos di masse a son un dai fatôrs principâi di pericul dal diabete di gjenar 2 (Guglielmo Pitzalis, Curâ il diabete); daspò il 1967 il partît conservadôr al à cessât di jessi un fatôr te politiche scozese (Sergio Cecotti, Il risultât eletorâl dai partîts di identitât teritoriâl - A case study: Scottish National Party)
    Sin. cause , component , element , motîf
  2. s.m. [TS] mat. ognidun dai tiermins de moltiplicazionfasint inversion sul ordin dai fatôrs il risultât nol mude
  3. s.m. [TS] biol. sostance che e à une azion specifiche
  4. s.m. [TS] sient. rapuart tra i valôrs di dôs grandecis de stesse nature, coeficientai 13 di Avrîl fûr de zone di 20 km de centrâl […] la radiazion e jere inferiôr di un fatôr 10 (Alessandro Pascolini, Il disastri de centrâl nucleâr di Fukushima Dai-ichi)