coiar  /cò-/  co|iar  [CO]

  1. s.m., adi. che, cui che al è volgâr e ignorant, ancje tant che ofese gjenericheancje in Olande a pensin che lis dalminis a sein robe di coiars, anzit secont i olandês di citât ormai nissun lis dopre, cuasit che e fos une vergogne (Enos Costantin, Tai pîts dai furlans); "No stait a rompinus lis devozions, coiars che no sês altri" (Pieri Piçul, Vieri e gnûf)
    Sin. ordenari , vilan , beolc
  2. s.m. (eufem.) viôt coion […] se o bechi chei bastardons di goliarts i fâs mangjâ la feluche! Vignî a rompi i coiars achì […] (Checo Tam, Random 1)