cencenâ  cen|ce|nâ  [CO]

  1. v.intr. jessi in dubi, cjapâ timp, ancje masse, prime di sielzi o di fâ alc o mostrâ une ande malsigure intant che si fâs o che si dîs alccomari Pine e restà di clap e cencenant e murmuià malapaiade: "I Stomblis e son simpri i Stomblis…!" (Domeni Zannier, La crete che no vai); o crôt che al vebi cencenât une vore prin di decidisi a fevelâ (Gianni Gregoricchio, Trê feminis)
    Sin. esitâ , dubitâ , indusiâ , bibiâ , dindinâ , pendolâ
    Cfr. cincuantâ