cancar2  /cà-/  can|car  [AF, TS]

  1. s.m. med. proliferazion patologjiche di celulis gnovis, cun struture anomale, soredut se al pues produsi metastasiundis mês prin i jere vignût un cancar, e par dut chel timp cence fin il so cuarp al fo tes mans dai miedis (Agnul di Spere, Josefine); l'85% dai cancars dal polmon a son colegâts cul fum (Mara Piccoli, 20 agns di Chernobyl)
    Sin. carcinome , tumôr , neoplasme , neoplasie
    Cfr. brut mâl
  2. s.m. (fig.) element trist che al va a slargjâsi e a ruvinâ une situazion, une realtât, une comunitât e v.i.denunziâ il cancar de inlegalitât ambientâl e la trame de criminalitât organizade (Luche Nazzi, Tes grifis de ecomafie)
    Sin. disgracie , flagjel , mâl