buine creance    [AF]

  1. loc.s.f. maniere di fâ zentîl, che e va daûr des normis che la societât e calcole finis e rispietosis"[...] no si bêf de butilie. No ti àno insegnât la buine creance?" (Fabian Ros, Il lôf)
    Sin. buine gracie , creance , educazion , buine educazion
Components: