bufonâ  bu|fo|nâ  [BF]

  1. v.intr., v.tr. compuartâsi in mût comic o in mût di ridi fûr cdn. o alcin prisinça di colour che si cjatavin a la vegla: cui per bevi e mangjâ, cui per ridi e bufonâ, e cui per tuoli e platâ, a la usança de la maiour part dal dì di vuoi (Zuan Batiste Donât, Testamint di barba Pisul Stentadiça, con la sentenzia del stalent sêr Prudentul Striçaleçs da Coder ); cuant che e vinceve [tal zûc], a Viviane i plaseve bufonâ. "E alore, Jean! No ti va drete une usgnot!" (Carlo Sgorlon, Ombris tal infinît)
    Var. sbufonâ
    Cfr. scherçâ , mateâ , ridi , ridi fûr