brachizâ bra|chi|zâ [BF]
-
v.intr.
dal brac, o in câs di altri cjan, suspirâ vuicant, soredut cuant che al cjate il salvadi
Sin. bracâ
Cfr. ciulâ , vuicâ -
v.tr.
(ancje fig.)
lâ daûr di un animâl o di cdn. cirint di cjatâlu e di cjapâlu:
in frota i ciarfs si van vedint e a pena / ju cuars da la alta nêf vadin alçant; / che la stracheça e il frêt i cjol la lena: / bisugn non è di cjans par brachizâju (Zuan Josef Busiç, La Gjeorgjica di Virgjili)
Sin. bracâ