bataion  /-òn/  ba|ta|ion  [AF, TS]

  1. s.m. milit. unitât tatiche di une armade, fate di combatents de stesse arme, in gjenar si le intint tant che componente de briade e formade di plui compagniisdopo finide la campagne di Grecie, la "Julia" e fo tornade a mandâ in Italie. Il bataion "Glemone" al fo imbarcjât su la nâf "Galilea" (Gianni Gregoricchio, Trê feminis)
    Var. batalion
  2. s.m. numar une vore grant, grande cuantitâtpanolis di sorturc come stadeis, / cocis, melons, piruçs, brugnui verdaçs, / codogns a bataion, ue plui che fueis (Pieri Çorut, Pronostic del 1824)
    Sin. esercit , rie , sdrume , grum , reziment