avit  /à-/  a|vit  [CO]

  1. adi., s.m. che, cui che al à brame di ricjecisPieri, avit di bês, no podeva dâsi la pâs semût che so fradi veva podût piardi un sichin tal sac e, dopo vê mulinât in duti li manieris par capî alc, jara lât in sercja di lui par domandâgji la spiegassion (Ranieri Mario Cossâr, Il sechin tal font dal sac)
    Sin. avâr
    1. (fig.) plen di brame, no dome di ricjecismentri avit di chel sanc il glutidôr / i rint simpri plui grant l'ingort furôr (Zuan Josef Busiç, La Gjeorgjica di Virgjili)
      Sin. ingort , bramôs , golôs , voiôs , desiderôs , cjalt