avaritât a|va|ri|tât [CO]
-
s.f.
brame di vê ricjecis e resistence a spindi bêçs o a dâju a altris:
o sin restâts cidins a contemplâ la sô potence fragjile; fragjile par vie che e je tes mans de stupiditât, de trascurance e de avaritât dai nestris governants (Stefania Garlatti Costa, Tiliment, il Serengeti de Europe centrâl)
Sin. avarizie , tegnosetât , tegnarie
Cfr. aviditât