asedin /-ìn/ a|se|din [BF]
-
s.m.
vin debil e garp, in gjenar fat bagnant la trape no turclade cun aghe e fasintle fermentâ
Sin. scjaveç , agarole , secont , asedine - adi. che al sa di asêt, che al è garp: al trincave tal veri il vin asedin di cjase e al mastiave cun rabie polente e luianie (Alan Brusini, La scuviarte di Leo)
-
s.m.sing.
savôr o odôr di asêt:
savê di asedin (Giulio Andrea Pirona, Ercole Carletti, Giovanni Battista Corgnali, Il Nuovo Pirona)
Cfr. garp