asedine
/-ì-/
a|se|di|ne
[BF]
-
s.f.
vin debil e garp, in gjenar fat bagnant la trape no turclade cun aghe e fasintle fermentâ:
[il sudôr] al ven favorît da lis largjis bevadis di asedine (Giuseppe Ferdinando del Torre, Il contadinel. Lunari par l'an 1865)
Sin. scjaveç
, agarole
, secont
, asedin
-
s.f.
vin garp e trist:
"Al ûl un coragjo sfondrât, capîso, puartânus di bevi une asedine dal gjenar..." (Rinaldo Vidoni, Cemût che un ustîr al pierdè onzint e pieçutis)
Sin. scjaveç
, agarole
, vinat
, vineule