adatevul  /-è-/  a|da|te|vul  [BF]

  1. adi. che al à disponibilitât e capacitât a adatâsi aes situazions, che si plee aes situazions o a chês altris personis cence tancj problemis o conflitsOtti e jere biele, sensuâl, femine dôs voltis: adatevule, pleadice e supierbeose tal stes timp. Une femine di sanc, cun virtûts e difiets (Alan Brusini, Gian Paolo Linda, I forescj); "Tu sês masse adatevul, fion, cun chel imboscât di Martinis" i disè a Zac (Franco Marchetta, Light my Fire)
    Sin. conciliant , dumiesti , dutil , flessibil , fragjil , mugnestri , remissîf , cedevul , tenar