a biel plasiment [CO]
-
loc.av.
ancje cuntun possessîf o cuntune specificazion, te maniere, te forme, te cuantitât che si vûl:
"Vie, cumò o capìs, finissile in non di Dio cui striaments. Tu mi fasis murî, tu mi fasis vivi a biel to plasiment. Soio to prisonîr?" (Costantino Smaniotto, Il grant tesaur)
Sin. a plasê , a plasiment , a discrezion , a volontât