Dizionari de Lenghe Furlane

çoncjât  çon|cjât  [CO]

1. adi., p.pass. viôt çoncjâ , viôt çoncjâsi :  dôs plantis di morârs cui ramaçs çoncjâts fin sul çoc (Carlo Sgorlon, Prime di sere)
2. adi. che i mancje un toc, che nol è intîr, che nol à la fin e v.i.:  come che si sa, cheste comedie di Plautus no nus è rivade complete: a mieç dal ultin at, il manuscrit al è çoncjât e po al è stât ricostruît dal umanist dal Cuatricent, Codro Urceo da Rubiera (Laurin Zuan Nardin, Storie di une pignate)
   Sin. çomp , çonc , çonf , moç , smoç , taiât