vere  ve|re  [CO]

  1. s.f. anel di gnocisma l'è ca siôr plevan... ducj si cuietin... / L'interoghe i nuviçs: si sint il sì: / la vere al sburte in dêt... (Pieri Çorut, La sdrondenade in Autun); "[...] sêstu bon tu di robâgji la vere dal dêt a la mê femine?" "Oh! ce robis, soi bon di fâ altri che chist jo!" (Dolfo Zorzut, Eh! in chist mont, par doventâ siôrs, si dovi robâ)
    Sin. fede1 , anel , rincje
Polirematichis e espressions idiomatichis Proverbis:
  • lis tristis gnovis a son simpri veris