unificâ u|ni|fi|câ [CO]
-
v.tr.
fâ deventâ unît, meti insiemi in maniere di formâ un sôl complès:
"A son belzà siet agns che i ai domandât di unificâ cun il Inps, ducjus i contribûts" (Ovidio Colussi, La pension);
ancje la glesie, inviant i siei missionaris e rinfuartint al massim il so podê centrâl, e à tentât di unificâ la Europe (Antoni Beline, Un mosaic di popui e di culturis)
Sin. unî , dâ dongje , meti dongje