un a dispiet dal altri [CO]
-
loc.av.
(ancje fig.)
fasint a gare un cun chel altri, cirint di rivâ prime, di vê il miôr, di fâ miôr, di plui e v.i.:
[i scuelârs] lu sburtavin [il vecjo diretôr dispossent], un a dispiet dal altri, intune caroçute ator pal curtîl, a viodi i lavôrs dai locâi gnûfs, a viodi a implantâ i morârs (Pieri Somede dai Marcs, O mi ricuardi)
Sin. a dispiet , un a dispiet di chel altri , par dispiet , un par dispiet dal altri , un par dispiet di chel altri
- dispiet s.m.