trascuragjine /-ràg-/ tras|cu|ra|gji|ne [CO]
-
s.f.
ande, maniere di fâ o ancje azion pôc curade, pôc atente:
cualchi vignalâr, dopo tante trascuragjine pa lis tipichis vîts furlanis, al cîr di favorî di gnûf la difusion dai vins origjinaris (Pieri Pittaro, Tacelenghe)
Sin. trascurance , trascuratece , sdavasserie