tormentôs tor|men|tôs [CO]
-
adi.
plen di torments, dolôrs, penis, soredut a nivel psicologjic:
cun chescj pinsîrs, cun chest passâ e ripassâ sul destin che al scjassave la sô int, che al tormentave la sô cussience, la puare femine e colà tun sium pesant e tormentôs (Pieri Menis, Chei di Muraie);
un sintiment di colpe spiçât e tormentôs (Carlo Sgorlon, Il dolfin)
Cfr. cruziât , disgraciât , tribulât