sustât sus|tât [CO]
- p.pass., adi. viôt sustâ1 , viôt sustâ2 , viôt sustâ3 , viôt sustâsi
-
adi.
che al sint o che al mostre ofese, fastidi, rabie:
Rosine e jere lade di bessole, un pôc sustade, ma e jere tornade cu la muse legre (Maria Forte, Cjase di Dalban);
cualchi peraule sustade, sì, ma cence mai mancjâi il rispiet (Gianni Gregoricchio, Trê feminis)
Sin. malmontât , urtât , contrariât