sotanâ so|ta|nâ [CO]
-
v.tr.
meti intune cundizion di inferioritât, di subordenazion a une autoritât, a un comant, a une dominazion:
i Sassons no jerin ancjemò stâts batûts, sotanâts e nancje cristianizâts (Sandri Carrozzo, Rotgaut e la politiche furlane langobarde);
no vin mai di fâsi sotanâ tal nestri jessi. O vin di fâ valê ce che nus spiete (Diego Navarria, Opportune et Importune)
Sin. someti , somerzi , suditâ