segont  /-ònt/  se|gont  [FO]

  1. adi.num., pron.num., s.m., prep., av. (var.) viôt secont , viôt seont lu prin baton che al à cjatât a lu à mitût in bando cenço dî nuio, cussì al à fat cul segont, ma cuant che al à cjatât lu tierç (Pieri Pinçan, Contos e riguarts); segont vuaitis, eria finida la storia? (Carlo Tolazzi, Las peravalas svualadas via)