scrin
scrin
[CO]
-
s.m.
contignidôr, in gjenar in forme di casse o scjate, cul tapon che si pues sierâ a clâf, pal solit par tignî dentri robe preziose o risiervade:
l'aur dal soreli, / l'arint da lune, / i diamants da stelis, / il zafîr dal zîl e dal mâr, / il smeralt dai prâts e dai boscs / jo siari tal mio cûr / come tun scrin di zoiis (Maria Gioitti del Monaco, Il tesaur)
Sin. sfuarcîr
, casse
Cfr. satûl
-
s.m.
mobil di cjamare cun scansei che si puedin sierâ a clâf:
sensa jessi viodût veva cjolt fûr dal scrin la pistola (Ranieri Mario Cossâr, Nita e Nesto)
Sin. comò