ricercjâ  ri|cer|cjâ  [CO]

  1. v.tr. (ancje ass.) investigâ, procurâ di cjatâ o di scuvierzi, soredut cun finalitâts sientifichis, tecnichis, economichis e v.i.lis universitâts a àn di ufrîur ai insegnants la capacitât di ricercjâ (Domenico Lenarduzzi, Insegnants europeiscj)
    Sin. cirî , cercjâ , investigâ
  2. v.tr. [BF] impegnâsi par cjatâ o par cognossi in gjenerâl, ancje cence finalitâts specialistichisma atris di lôr, che inveze no cognòs, / a ricercjarin subit cui che al fos / chel tâl che chest librut vee fat stampâ (Argeo, Roses di pradarie)
    Sin. cirî , cercjâ