ribombâ 
          
      ri|bom|bâ 
      [CO]
      
        
        - 
v.intr.
fâ un sun fuart che al ribat e al torne plui voltis: 
al butà fûr intun zigo, che al ribombà par ducj i cjantons de cjase (Alviero Negro, L'usurâr); 
e chei glons, che mi saludin, / a ribombin tal mio cûr (Tite di Sandri, Scûr l'è el mâr...)
Sin. rivocâ
Var. rimbombâ