ribombâ
ri|bom|bâ
[CO]
-
v.intr.
fâ un sun fuart che al ribat e al torne plui voltis:
al butà fûr intun zigo, che al ribombà par ducj i cjantons de cjase (Alviero Negro, L'usurâr);
e chei glons, che mi saludin, / a ribombin tal mio cûr (Tite di Sandri, Scûr l'è el mâr...)
Sin. rivocâ
Var. rimbombâ