ribaldarie  /-rìe/  ri|bal|da|ri|e  [CO]

  1. s.f. azion o compuartament caraterizât di ardiment e di mancjance di rispiet des regulis e des personisma ce mufosa e ranzida invenzion, / che il cjata, par cuvrî la furbaria / […] / O grant ribaldaria! (Zuan Josef Busiç, La Eneide di Virgjili)
    Sin. baronade , birbantade , briconade , bulade , canaiade
  2. s.f. (ancje scherç.) cuantitât di personis prepotentis, tristis o ancje dome di personis che a produsin confusionus dîs nome che, dôs siviladis, un folc e cuatri berlis, e, tun lamp, la sô ribaldarie si metè di viaç (Josef Cjargnel, La regjine dal Landri); no lavoraressial ancjemò miôr sence dute che ribaldarie di frutatis che i fasin piardi il cjâf? (Costantino Smaniotto, Co l'amôr al cimie)