restituî  res|ti|tu|î  [CO]

  1. v.tr. tornâ a dâ alc a cdn. che lu veve vût"Faitmit il plasê di restituîmi i miei ocjâi" (Zuan Luîs Filli, Il diau sul Studeniz); il procès al si concludè dopo la muart di Cavedalis cu la condane a restituî i bêçs (Giovanni Pillinini, Zuan Batiste Cavedalis - Une vite esemplâr)
    Sin. tornâ , dâ indaûr