restituî res|ti|tu|î [CO]
-
v.tr.
tornâ a dâ alc a cdn. che lu veve vût:
"Faitmit il plasê di restituîmi i miei ocjâi" (Zuan Luîs Filli, Il diau sul Studeniz);
il procès al si concludè dopo la muart di Cavedalis cu la condane a restituî i bêçs (Giovanni Pillinini, Zuan Batiste Cavedalis - Une vite esemplâr)
Sin. tornâ , dâ indaûr